Emanet... Şiiri - Ahmet Suat Koçal

Yalan Dünya içimde son gurbet,
Saraylar, kulübeler şimdi viran,
Ufukta ayrılık var, geldi zaman,
Mekan emanet, köprüler emanet...

Bilmem neyin kavgası bu hicret,
Gün geceye, geceler aya düşman,
Yolda han pişman, hancı pişman,
Hayal emanet, Kervanlar emanet...

Her gece alem, sürekli bir işret,
Kadehler kırık, meyler ne eyler,
Gözler ölüme dünden meyleyler,
Hücre emanet, uzuvlar emanet...

Her şey açık, fazla söze ne hacet,
Su gibi akar gider birden zaman,
Yıkılır gerçek sanılan her yalan,
Bugün emanet, yarınlar emanet...

Suat’ım neden bu sitem, sabret,
Gelecek vakti, zaten susacaksın,
Birazdan bu perdeyi kapatacaksın,
Sahne emanet, oyuncular emanet...

Karar ver ya cehennem ya cennet,
Beş metre kefen ve kuru bir ceset,
Gülen mezar taşıdır en güzel mabet,
Variyetin emanet, tabutun emanet...