Emanet Şiiri - Ufuk Akalın

ezelden,
karışmıştı şarap toprağıma
karışmıştı kanıma,
karışmıştı sevdama
siyaha, kırmızıya, maviye ve sarıya
kokusu hiç ağır gelmemişti suya
ne fark ederdi ki
sarı başağındı mavi denizin
Ak saçlı ninem dökerdi hep içini
‘denizi hiç görmedim oğul!’
yaklaştım fısıldadım kulağına
’bende görmedim onu ninem’
‘git oğul ona git’ oldu son sözleri
onun gözlerinden
baktım mavi deli dalgalara,
rüzgârında onunla konuştum
mavi gözlü ak saçlı ninemin
huzurluydu sesi;
"Emanetin bende
çocukluğum sende kaldı
birde avludaki ‘Hoyrat’ onun sana çok selamı var
bir avuç mutluluktu
bu kimsesiz sokak köpeğinin gözleri
bizden önce görmüştü maviyi
sen öyle söylemiştin
bende boylu boyunca uzandım şimdi yanına
öylesine uğradım sana
anlatacak o kadar çok şey var ki ninem
önce deniz sonra gökyüzü
kan, su, şarap, toprak ve mavi deniz
bir de Hoyrat
hepsi bizimdi ve hepsi emanetti''.,,,