Emanet Şiiri - Derya Kızılgöz

Geçiyoruz hayattan
Karşılaştığımız her oluşta
Bir parçamızdır bulunan
Emaneti tutsak sayılan canın
Zahmeti midir
Almasını bilmek
Vereceğimiz var belki de...
Dökülsün dilden bin hece
Bakışlardan süzülsün
Kristal kalplerde taşınan o ki
Kırılgan
Yedi rengin hatrına dolanan
Yedi ses uğuldayan
Umudu bir kez daha anlatsın hayat
Geçenkilerle aynı olmayan

İklimin dilsiz nefesi rüzgar
Pareledi estiği yeri
Küme bulutların akça ellerinde
Dokundu hüzün
Uykuya meyleden toprağa
sapladı damlalarını
Bağrı yufkaydı yerin
İçiverdi sancısını
İnledi nalçasında çift tırnağın
Uzadı bakışları yıldızların
Güneş dönmüştü yönünü öteye
Karanlık ortalığa nam saldı
Sabrın arşa uzandığı
Koyu suretidir siyah

Işıktan saçlarını çözdü Ay
Beliklerinden
Hareleri uzadıkça
sazlıklara düştü uçları
Belli ki ışıltısıdır
Karanlığın umarı