Refah TORLAK / RETOR - 1950
“ EMANET “
Fular taktık, yular taktık emanet
Ceket giydik, pabuç giydik emanet
İzzet gördük, makam gördük emanet
Anlık coşku, heyecanda emanet
Hayıflanma zaten canda emanet
Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta