Emanet... Şiiri - Aydın Çakar

Bir emanetti bize hayat..
Yaşatsın diye verilen kalp..
Yaşasın diye verilen bir can...
Ama...
Günü gelince alınacak olan bir can...
Herşeyimiz emanetti aslında...
Aşklar da emanetteydi...
Sevgilerde...
Emanet can taşıyan bir bedende bulunan..
'Emanet kalpteki kiralık bir odada tutulmuştu'
Hisler emanetteydi...
Kirasını ödemediğimizde kapı önüne konduğumuz..
Sevda sarayıydı emanet olan...
Sevgim emanetti sana verdiğim...
Düşler emanetti yoktan gördüğüm...
Can emanetti azraile senetlim...
Ama birşey vardı ki..
Seni emanet göremedim..
Ve kalbimde hapsettim...

Madem ki diyorum...
Hayatımız boyunca konuştuğumuz her bir kelime uzay boşluğunda hiç kaybolmadan birikmekte...
O halde?
Bana yıllar önce söylediğin bir çift sözü....Boşlukta bulunan 'emanet bir çift sözü' geri istiyorum...
'Seni seviyorum'