Şehir yabancılaşıyor almıyor beni koynuna
Unutulmuşum herhangi bir köşede
Ne arayan kalmış ne de soran
Günlük yaşama uğraşıyla boğuyorum kendimi
Kurtulmaya çalıştıkça günlük kabuslardan
Hırçınlaşıyorum…
Kavga hırsı pişmanlık duyguları boğuyor beni
Çaresizliği çareye taşımak için abanıyorum
Emanetler bir bir gidiyor
Seviniyorum emanetler yerini buluyor diye
Neyin sahibiyiz ki bu dünyada
Emanetleri kırmadan dökmeden teslim değil mi çabamız.
Kayıt Tarihi : 19.7.2009 09:42:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!