Emanet Şiiri - Mehmet Fatih Kahraman2

İblisler köşeyi kapmış,
Meydanlar, kime emanet?
İbremiz batıya sapmış,
Kıblemiz, kime emanet?

Dizi dizi çok ihanet
Millet diziye emanet
Cinayet büyük vahamet
Emniyet, kime emanet?

İsyanla dolu eğlence
İşretmiş güya dinlence(!)
Sabaha kadar gönlünce
Gün-gece, kime emanet?

Temizlerken kirlendi us(!)
Eğitim ve öğretim mahpus
Büyüklerimiz sus ve pus(!)
Aklımız kime emanet?

Beyinler çöplüğe döndü
Kalp paslandı iman söndü
Geri gitmiş kalan öndü
Ön-arka, kime emanet?

İnsanlarda bir hararet
Hareketlerde garabet
Azaba doğru bir karabet
Ahiret, kime emanet?

Beden cılız, günah semiz
Necasetten arta, yok temiz
Helake giden, net remiz
Bu dünya, kime emanet?

Perdesi düştü hayânın
Ahlak yitik bay-bayanın
Rengi soldu hak boyanın
Ar namus, kime emanet?

Pek çoraklaştı arazi
Canlı ne varsa marazi
Doğru tartmıyor terazi
Adalet kime emanet?

İyi ve kötü karışık
Çirkin güzele sarmaşık
Helal haramla barışık
Hayır-şer, kime emanet?

Ateş yağıyor semadan
Güneş eriyor durmadan
Dünya yanıyor isyandan
Atimiz, kime emanet?

Acziyetini bilmez nâs
Neredeyse kalmadı has
Yürekler kaskatı ve pas
Ruhumuz, kime emanet?

Geçmiş-gelecek yok artık
An, ön ve arkadan yırtık
Alttan ve üstten sarıldık
Vaktimiz, kime emanet?