Emanet Şiiri - Hülya Sancak

Sendin pusulam azgın sularla boğuşurken körpecik yüreğim,
Şimdi pusula oldum, yön gösteriyorum.
Senin gibi öğretmen oldum öğretmenim,
Senin gibi yol gösteriyorum.

Baktığım masada oturuyorum,
Işıl ışıl parlayan gözleri görüyorum.
O gözlerde Türkiyem, o gözlerde gelecek.
Ben o geleceği aydınlığa taşıyorum.

Bahsedeyim mi size öğretmenim,
Bir sınıf dolusu çocuğumdan.
Hepsi evlattan ileri.
İleri anamdan, bacımdan, babamdan..

Davam olmayacak ekmek parası,
Bu meslek sevda mesleği, yürek mesleği,
Hayatını ortaya koyacaksın.
Mücadele mesleği, emek mesleği..

Yanlışları doğrulara ulaştıran öğretmen,
Çölleri yağmurlara kavuşturan öğretmen,
Sevmeyi öğreten, sevgiyi öğreten,
Bedeni ruhla buluşturan öğretmen.

İnsanlığı bilmektir, insanı insan yapan,
Durmadan çalışmaktır, bıkmadan usanmadan.
Doğu, batı, kuzey, güney ayırmadan giderim.
Memleketim cennetim. mesleğim emanetim....

(2005-KTÜ Fatih Eğitim Fakültesi)