Em(m) ek’cik - Şakak- (Sakatat) Şafağı

Ölen ölmüştür, biten bitmiş:
Bitmemiştir kalan ama...
Durduğunda, sona ermediğinde;
… Bitirtilmiştir ona:
Biten ki, bitmemiştir asla;
Sıvanmaya kol,hazır...
Nefes alış,
Yemek borusunda:
Beklerler istem dışı
Hazır, nazır;
Eli kulağında.
Oruç, bekleyen:
Sabrın törpüsü,
Kendini bileyen;
Bırakmamaya..
Özen gösteren!

Ve/ fakat torbalar,
Hunharca seçilen:
Doldurdular onlara
Parça ve parça …

Kırılan vazo
Kalkamayacak mı ayağa
Kendi başına?
Ama, bir elektrikli tel:
Dıştan çevrili ve içten dışa,
Eğreti:

Sürgülü topraklar...

Açık bırakılan, ama bir pencere;
Ama bir sel, onu katan kendine!