Şu sıralar odam kadar dağınık ruhum. Nedensiz bir şekilde toplamıyorum. Ya toplamaya mecalim yok ya da toplanacak bir şey yok bilemiyorum. Umuda ve mutluluğa giden yolların hepsi kapalı gibi duruyor. Güneşin batması mı yağmurum yağması mı bu kasvetin sebebi? Hava soğuk, deniz durgun, bulutlar taşıdığı yükten yorulmuş bir halde asılı havada, ruhuma denk bir tabirle. Ev temizliğimize benziyor kendimizi arındırmak iki gün sonra dağılacağını bile bile topluyor olmamız gibi. Her ne kadar temiz kalacağını umsakta içeride bir yerlerde pisleneceğini, dağılacağını biliyoruz. Uzun zamandır kalem almıyorum elime o yüzden umduğumla değil bulduğumla yetineceğim galiba bu yazıda. Neyse yavaştan yazmaya geri dönmeyi düşünüyorum. Vasıfsız kelime oyunları ve anlamsız tamlamalarla dolu metinlerimi okuyan her kimse tek temennim yazdıklarımı hayatına örnek almaması..
Tamamını Oku
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta