Bazı şarkılar var artık dinlenilmemesi gereken. Bir ortamda duyup orayı terketmeye sebep şarkılar. İçinde insanları ve duyguları yaşattığın şarkılar.
İkiside her an içinden çekip gitmeye meyilli kavramlar.
En çok acıtansa o şarkıları bir daha dinleyemeyecek olmak. Gider her insana kalpte bir çentik atılacak.
Tahliye olmaya yakın, kalbini birine açmaya yer kalmayacak o çentiklerden. Yitecek heves, kapıları kapatacaksın. Gömdüğün duygularını sulayıp yeşermeyi bekleyeceksin ama sana mevsim hep ayaz.
Dönmem dediğin yoldan döneceksin. Ben buyum abi değişmem deyip, değişeceksin. İyiye doğru evrildiğini sanıp gün geçtikçe kötülüğe demir atıp dibe doğru inişini sezeceksin. Önüne fener tuttukları her yolun sonunda çıkmaza gireceksin. Sıkı sıkıya sarıldığın dallar birer birer çatırdadığında çakacaksın mevzuyu. Yitirmem dediklerini yitireceksin.
O şarkıyı bir daha asla dinlemeyeceksin...
Bir aşk kadar zehirli,bir orospu kadar güzel.
Zina yatakları kadar akıcı,terkedilişler kadar hüzünlü.
Sabah serinlikleri; yeni bir aşkın haberlerini getiren
eski yunan ilahelerinin bağbozumu rengi solukları kadar ürpertici.
Öğlen güneşleri; üzüm salkımları kadar sıcak.
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta