Elzem 5 Şiiri - Yorumlar

Kendimle savaştayım. İlgi çekici girişler yapamadığımın farkındayım. Ama kime ne?
Dağılan ne varsa içimde toplamayıp üzerine toprak atma çabasındayım. İyi veya kötü sonlansın farketmez hayat bir savaş alanı ve sonucunda ölüp gömülmeye değer sürüyle hissiyat ve yaşanmışlık var ortada.
Hatırlıyorum daha bir oğlan çocuğuyken bile sabahın ilk ışıklarıyla kalkar kalkmaz lavabo sırası kavgası, yemek seçerken ebeveynle yaşanan atışmalar, kimin çizgi film izleme sırası, bugün o tüplü bilgisayarın başına kim çökecek, mahalle futbolu kim kaleci, saklambaç kim ebe olacak. Küçük bir bebek emmeyi, bezini ne zaman bırakacak? O oğlan çocuğu büyüdü hangi liseyi, üniversiteyi kazanacak? Şöyle kıyak bir mesleği mi olacak? Eşi ona uygun bir aday mı olacak? Çocuklarını efendi bireyler olarak mı yetiştirecek? Ölürken bir kefeni olacak mı bu insan evladının? Başında duasını okuyan her hafta onu ziyarete gelen bir sevdiği olacak mı?
Spermin yumurtaya gidişinden, mezarda çürümeye kadar her şey bir savaş. Nasıl, gömmeyip toplamaya değer herhangi bir şey var mı?