Ve şiirimi
yokluğunda ezberlediğim yalnızlığıma kaldırıyorum elyâ !
Gecenin karanlığında yükselen ruhların girdabina and olsun ki
Ölüm saati tespit edilemeyen hikayelerde yaşıyoruz
Sesler yalnızlaşıyor
uzaklaştıkça kayboluyor suretler
ah şu kımıltısız duran
ve sofrasına kan dökülen hayat !
tanrının avuçlarından dökülen kederleri sürüyor canıma
kimliğime dokunan ne varsa ,
imlâsız ,
mağrur ,
öylece ulu orta
yalnızlığında telef olmuş çiçekler takıyor yakama.
Sesinin yankısı
kambur sırtıma isimsiz ağıtlar yüklerken,
Bedenim adının geçtiği her yerde rûkuya duruyor
Durma !
Dokun ruhuma
Belki yıldızsız bir gece de kazaren uğramıştır yanına
Şimdi
Ayak ucumda ölü busesi bir keder çoğalmakta
bir de düşlerini öldürmekten yargılanan dünler
Demem o ki
Ruhunu kaybetmiş bir canla
bu yalnızlar kervanında
güneşini yitirmiş bir karanlıkla
ve elbisesi yırtılmış çırılçıplak bir hayatla
sonsuz ve uzun soluklu gidişler bırakarak ardında
vaftiz edilmiş yüreğimi azad ediyorum avuçlarında
Sesim son kez değsin kulaklarına
Varlığım artık ayışığı loşlugunda
Hadi üzerimi toprakla ört
Ve
kendine iyi bak elyâ
28 kasım 2016
Esra KeskinKayıt Tarihi : 26.8.2018 17:32:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiirde dağlanmış da olsam marifetli bir elden çıkmış aşk şiiri okumaktan keyif aldım.
Günün şiirini ve şairesini kutlarım.
Selam ve saygılarımla
TÜM YORUMLAR (3)