Elvedaya Son Bir Cevap Şiiri - Yasemin Kurt

Gidişine dur diyememek ne acı.
Oysa hayallerimiz vardı senle.
Karşında güçlü durmak bile,
Yıkıyor bedenimi.
Gözlerindeki fer gitmekte.
Ellerin buz gibi,içim üşümekte.
Son bir buse bile seni getirememekte.
Meğer elveda demek ne zormuş.

Keşke seninle tartışmış olsaydık.
Keşke seninle birbizimizi kırmış olsaydık.
Yeniden barışır,yeniden birbirimizi tamamlardık.

Ya şimdi ne olacak bebeğim?
Ağlama deme bana.
Ümitlerim yok oluyor sen giderken.
Elveda diye giderken bana.

Yıkılmayacağım diye söz verirken sana,
İçim isyanlarda,yalan diye bağırmakta.
Küçük bir kuş misali korkmakta,
Elveda deme bana.

İsyanım yaradana değil aşkım.
Elbette birgün bende göçüp gideceğim.
İsyanım senle hayatımı yaşayamamak,
İsyanım senle yaşlılığın tadına varamamak.

Bilmez misin ilk göz ağrımsın sen benim,
Nasıl bundan sonra başkasını senin gibi severim.
İnan, ben geleceği bilemem ama yemin ederim.
Senin yerini alacak kimseyi sevemem.

Servetim herkesin olsun sen bana yetersin aşkım,
Gitme kal benimle yeter ki.
Sensizlik hergün parçalar beni,
Bırakma,ayrılma benden.

İşte son saniyeler artık.
Ellerin daha da soğuk,gözlerin ışıksız,
Gözyaşlarım ıslatıyor yüzünü,
Sen inilti içinde,biçare düşmüş aşık.

İşte gittin beni bırakıp uzaklara,
Bedenin gözümün önünde ruhun uzakta.
Yeminler olsun sana duyduğum aşka,
Bende bıraktığın sevgin ölmeyecek,
Seni ebediyyen seveceğim.
Elveda aşkım sadece bu yaşam için.