Elveda Sevgili Şiiri - Mehmet Zeki İçer

Kalemim sustu..!
Şiirlerim ağır yaralı, söylenecek bir söz kalmadı bu aşktan geriye..!
Ne dokunaklı bir şiir, nede aşka dair bir kelam yazamaz oldu yüreğim..
En kötüsüde sensizliğe attığım ilk adımımda yolumu kaybettim..
Oysaki vatan bilmiştim seni kendime, sana sığınmış, güvenle kurulmuştum tek odalı evine..
Meğer ne çok odan varmış senin..!
Vatan bildiğim yüreğin, sıradan bir hanmış..
Şimdi ise göçüyorum senden..!
Bu bir veda değil bir yokediş.
Hayatımdan, kalemimden hatta yeryüzünden bile siliyorum seni..
Oysa geriye dönüp baktığımda, tonlarca kağıda nede çok şiir yakmışım sana..
Masamdaki son sigara paketim bile hala aynı yerde dururken terk edilmişliğine rağmen!
Nankörlüğün kitabını yazdın, bıraktığım sigaram kadar bile olamadın sen..!
Bu aşkta yalnız kalan sen, sensiz kalan ise ben oldum..
Üstelik bunuda ben seçtim hemde tüm kalbimle..
Utancını da gördüm, pişmanlığını da..!
Nöbetsiz bir hastalığın çaresizliğine gömdüm seni,
Ölecekken bıraktım seni üstelik
tedavisini üstlendiğim şiirlerimi de yanıma alarak..!
Sen artık istesende benimle aynı yola baş koyamayacak kadar dilsiz ve çaresizsin..
Artık bensizsin..!
Ruhum seni hiç tanımamış gibi uyandı bu sabah..
Adını bile anmadı dilim..
Bu sabah senelerimizi bıraktım odama ve çıktım, dönmemek üzere..!
Seni bensiz bıraktım beni ise kimsesiz..
Elvada sevgili..!