Bugün yolcu ettim gönlümdeki sevgiyi.
O son buluşmamızdan sonra karar vermiş gitmeye.
Bu yok oluş, meçhule gidiş olsun sana hediye.
Bekledi o son otobüse belki yetişirsin diye.
Ama nafile...
Gurur en iyi dostun olmuş, sevgiyi unutturmuş.
Sırtımda, taşınmaz yükü göklerin;
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Devamını Oku
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta