Konmadın bir türlü pencereme
Hep uzaklardan seyrettim seni
Bekledim umutla, özlemle, hasretle
Birgün ansızın çıkıpta gelirsin diye
.......
Yıllar sonra birgün çıkıverdin karşıma
Ama ağlıyordun
Sırtımda, taşınmaz yükü göklerin;
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Devamını Oku
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta