Elveda Sebebimsin Şiiri - Muharrem Abut

Elveda içimin sızısı.
Alnımın silinen yazısı,
Gecelerimin uykusuzluğu,
Gündüzlerimin güneşi,
Mayısta dallarımı dolduran kirazım;
Eylülüm, sararan yaprağım elveda…

Kısmet değilmiş seninle mutluluk;
Hüzün bölecekmiş bu türkümüzü.
Baharı göremeyecekmiş,
Sevdamızın göçmen kuşları.
Yalnızlık tavan yapacakmış,
Hayatımın son dönemecinde.
Kimselerle konuşmak istemeyecekmişim,
Kendimi içimden de ötelere kapayacakmışım,
Gözlerimi bir daha açmayacakmışım,
Sensiz değişen mevsimlere aldırmayacakmışım.
Gözlerimin içi bir daha gülemeyecekmiş
Buraya kadarmış yolum(uz) yani…

Ve ben bir daha sevginin ipine tutunamayacakmışım.
Adının geçtiği her bir yerde,
Lime lime doğranacakmışım yoğlunun bıçağıyla.
Yani bu bahçede bir daha çiçek açmayacakmış,
Kuşlar pencereme konamayacakmış.
Konsalar da umurumda olmayacaklarmış.
Dağlarda eriyen karlar ruhumu neşeyle doldurmayacakmış.
Meskenime karanlıklar;
Ve karanlıklarıma baykuşlar tüneyecekmiş.
Yani artık sen en hoş meltemlerle esmeyecekmişsin.
Dalga olup gönül sahillerime vurmayacakmışsın.
Kanunlar, kemanlar sensizlik taksimleri çalacaklarmış.
İnim inim inleyecekmişim yani ben.
Yani ben alıp başımı gidecekmişim;
Sensiz nereye gidilebilirse.
Yani ben çoban ateşi yalnızlıklara duçar olacakmışım.
Yani ben kendimi vuracakmışım,
Vurup da gittiğin bu yerde.
Yani ben dermansız kalacakmışım,
Takatimi, dermanımı, yaşama sevinçlerimi,
Alıp da gidecekmişsin.

Yani ben seninle bir bütün olamadan,
Bir ekmeği bölüşemeden,
Birlikte doğurduğumuz güneşimizi,
Ufka doğru yolcu edemeden,
Kara bulutların arasında bırakıp.

Yani sen aykırı çiçek,
Yani sen duyarsız, umarsız,
Sen vicdansız,
Sen insafsız,
Sen hayırsız olduğun için;
Bu sevda burada bitecekmiş.
Yani ben bitecekmişim.
Sebebim sensizlik olacakmış;
Sebebimsin yar…