Elveda Manolya, Elveda Akliman

Elveda manolya, elveda Akliman
Ayaklarım değiyorken kumlarına
Yüreğim uçuşuyor uzaklara
Buralardan santim santim kopuyorum
Saçlarım eriyor bulutlara
Ayaklarım Kazdağları’nda
Sevdiğim her şey anı oluyor tek tek
Göztepe’den süzülüp
Süt beyazı kuvars kumları yalıyor rüzgar
Her zerrede ayak izim
Her damlada kokum gizli
Tüller dökülüyor eteklerimden
Cansız yosunlarına bir bir

Küçük limanda bir kaç tekne
Salınıyor unutulmuş dalgaların kıvrımında
Birazdan gelir balıkçılar
Teknelerin turkuvaz maviliklere yolculuğu başlar
Ucu yemli, kaz tüylü oltalar salınır
Mavi denizlerin yüreğine
Rüzgar tınlatır incelikleri
Balıkla balıkçının dansı başlar
Mercan ve hanoz aşağıda çekişir durur
Yemi kapmak ölümüne bir ödül olur
Asıl kazanan yenilendir suyun yüz metre derininde
Kiminin yaşamı
Kiminin umudu, geçimi olur

Elveda bahçemde can bulan manolya
Kokuların başka yüreklere dolsun
Elveda mercanlar
Elveda mor boyunlu haniler
Elveda kuyruğuna yapıştığım lacivert kılıç balığı
Elveda uskumru, elveda dülger
Bahçemde doğanın her rengine bürünmüş
Kırmızı, pembe, sarı ve beyaz güller
Elveda her yanıma dağılmış diken yarası
Elveda zeytinim, kayısım, şeftalim
Her taraftan topladığım taşlar, kayalar
Toprak ve kum elveda
Milim milim, santim santim uçuşuyorum
Göz göre göre buralardan kayboluyorum

Şefk’in tahta masalı çay bahçesinde kavun
Fuat’ın barında aşk şarkıları birikir
Mitat Bey’in dilinden dökülür şiirin dizeleri
Çağkent’te taşçı kapamış dükkanını
Genç kızların boynu üzgün
Halhal bilekleri yalnız
Rüzgar dans etmekten yorulur artık
Teknelerin yunuslarla dansı biter
Güneş Midilli’nin koynundan düşer denize
Babakale limanından çekilir kürekler
Büllbüller unutur yürek okşayıcı şarkıları
Gül kokuları dökülür yere yaprak yaprak
Elveda üç günde bir solan manolyalar
Elveda denizlerde danseden kayık
Elveda bir zamanlar sevdiğim dostlar
Elveda görür görmez aşık olduğum Akliman
Elveda anılar
Elveda her şey! ....

Turan Gökmenoğlu
Göztepe, 1 Temmuz 2006