ah İzmir...
sürç-ü lîsân eylemişim sana dün...
bir bahar bozgunundan seslenmişim.
dokunmuşum işaret parmağımla telvelerine
pınarlarından izinsiz beslenmişim...
nasıl sert eser imbatın içimde bilsen...
özlemeyeceğim, dememiş miydim öldüğün gün?
Dönülmez akşamın ufkundayız.Vakit çok geç;
Bu son fasıldır ey ömrüm nasıl geçersen geç!
Cihana bir daha gelmek hayal edilse bile,
Avunmak istemeyiz öyle bir teselliyle.
Geniş kanatları boşlukta simsiyah açılan
Ve arkasında güneş doğmayan büyük kapıdan
Devamını Oku
Bu son fasıldır ey ömrüm nasıl geçersen geç!
Cihana bir daha gelmek hayal edilse bile,
Avunmak istemeyiz öyle bir teselliyle.
Geniş kanatları boşlukta simsiyah açılan
Ve arkasında güneş doğmayan büyük kapıdan
