ah İzmir...
sürç-ü lîsân eylemişim sana dün...
bir bahar bozgunundan seslenmişim.
dokunmuşum işaret parmağımla telvelerine
pınarlarından izinsiz beslenmişim...
nasıl sert eser imbatın içimde bilsen...
özlemeyeceğim, dememiş miydim öldüğün gün?
Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
