Elveda Hayat Şiiri - Vahit Bağlar

Ansızın kulağım çınladı…
Uyandım saatin onikisinde,
Kısık bir ses beni çağırdı,
Taa! Karanlığın ötesinde.

Kalktım, beyaz elbiselerimi giydim,
Bayrama giden çocuk kadar sevinçliydim,
Heyecanlı adımlarla karanlığa ilerledim
Sonbaharın akşam matemi gibi ürperdim

Burnuma mis gibi bir koku geldi
Bu ölülere sürülen gül suyuydu
Soğuk bir rüzgar esti, ürktüm,
İmam Kura-n okuyordu.

Ruhum şad’ a bedenim yere düştü,
Üşüdüm, korktum, hava buz gibiydi,
Biri alnımdan öptü beni,
Büyük ağabeyimdi, benle konuşmuyordu.

Herkes gitti, yalnız kaldım
Arkamdan bir ses “Hoş geldin” dedi…
Arkamı döndüğümde gördüm ki;
Bedenini terk etmiş bir ruhtu.

Anlamıştım, ansızın ruhlar alemine uçmuştum
Habersiz vedamda üzüldüğüm tek şey,
Biricik karıma hoşçakal demeden,
Minicik çocuklarımı öpmeden,
Ansızın dünyalar göçünde bulunmuştum…