Elveda Gülüm Şiiri - Mehmet Dayan

Haydi, gülüm
Gel yoksa kaybolacağım karanlık yolarda
Sensiz yok olacağım buralarda
Aşkın Azrail gibi geziyor damarlarımda
Bir gün:
Beklemediğin bir zamanda
Düşünemediğin bir anda
Belki kavurucu bir yaz gecesi
Belki de soğuk bir kış gecesi
Belki serin bir sonbahar akşamı
Beni bulacaklar sararan yapraklar arasında
Sana gelirken, düşüp kalmışım tek başıma
Gülüm:
Hemen gelip haber verecekler sana
Diyecekler, bir garip ölmüş senin yolunda
Önce çok şaşıracaksın ve inanmayacaksın
Bir elinde resmin, bir elinde gül vardı diyecekler
O zaman kalkıp geleceksin bana
Cesedimi görünce haykıracaksın
Kendini yerden yere vuracaksın
Neler çektiğimi o zaman anlayacaksın
Diz çöküp ‘’Ne olur affet’’ diyeceksin
Affet beni sevdiğim
Ama …
Senden kızmadığımı hiçbir zaman bilmeyeceksin
Seni ölümüne sevdiğimi öğreneceksin
Sarılacaksın buz gibi olan vücuduma
İşte o zaman bir ses duyacaksın kuruyan dudaklarımda
‘’Elveda gülüm’’
Sözü çıkmayacak ömür boyu kulaklarında