Elveda Gece Şiiri - İsmet Can

Bir el silah sesi duyuldu
Gecenin bir yarısında
Zaten, karanlıktan korkuyorken
Bu korkular beni yoruyorken
Ve ellerim titriyorken
Gecenin buz kesen, soğuğunda bekliyorken
Nereden çıktı; bu...

Bu yeni korku
Geceye yayılan ürpertili sesi
Kesildi; boğazımın tükettiği nefesi
Ve yokken, benliğimin kimsesi

İşaret parmağımla, anlamaya çalışıyorum
Rüzgarın yönünü
Her ne kadar karanlıkta
Görmesem de önümü

Kimdi; bu yerde yatan
Yüreğime acısı batan

Cevap vermiyor karanlık
Çöküp kaldım; yatanın başında
Kanlar sızıyor kaşında
Körpelik var, yaşında

Neden bu gibi, işaret parmağım
Rüzgarın yönümü değişti
Yoksa sevdanın kahrımı bana ilişti

Korkularım beni yoruyor
Gece suçumu soruyor
İşaret parmağım rüzgar alıyor
Ve bu nefes daralıyor

Bende o yatanın yanına yatıyorum
Hayat senin olsun
Sana satıyorum
Suçta senin olsun
Gece

Ne beni sorgula
Ne beni yor
Ne de kuşkularımı sor

Hayat, iki hece
Elveda gece