Bu sana son şiirim;
Sevgimin gölgesinde yaşaman dileğiyle çıkıyorum kovduğun hayatından.
Çok sevmiştim seni çok
çabaladım sevgimiz için
Çok mücadele verdim
Senin itmelerine karşın çok savaştım..
Belki bir gün vuslat olur sabrı ile beklemeyi göze aldım,
Sevgilerin en derinini sensiz yaşamayı kabullendim..
Beni anlamanı çok bekledim..
Anlamadın, anlayamadın...
Beni ben olarak görmeyi başaramadın,
Bende ki sen yansımalarını gördün hep..
Senin bendeki yansımaların ile sana beni görmen için yollar aradım..
Bulamadım...
Söylemediklerimi söyledin dedin..
Yapmadıklarımı yaptın dedin..
Hayır dedim yine de anlatamadım...
Ama senin gözünde hep sen haklıydın, ispatlarımın bile önemi yoktu senin için..
Çünkü senin haksız olma ihtimalin asla olamazdı (senin için bu kesindi değişmezdi)
Bana ait olmayan karakterleri bana yakıştırdın
Üstüme giydirmeye çalıştın
Seni çok sevdiğim için ses ederken ! ; sesimi kıstım..
Yine de anlatamadım...
Ey sevgili; seni canıma can ettim canımı çıkarmak istedin ses etmedim..
Her dediğine tamam dedim pes etmedim..
Sevgimizin kıymetini hep bildim,fakat sen bilemedin..
Ben bu yaptıklarını haketmedim..
Fakatt senin haksız olma
ihtimalin sana göre asla olmadığı için ben bunu da haketmiş oluyorum senin gözünde..
Buna da EYVALLAH ey sevgili..
Şimdi;
Seni önce ALLAH 'A sonra sana emanet ediyor ve kovulduğum yerden başım dik, ardıma bakmadan gidiyorum..
Elveda sevgili...
Kayıt Tarihi : 28.10.2023 14:42:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Derin yaranın iç döküşü
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!