Ey benim evlatlarım
Canlarım,ciğerlerim.
Dünyadaki en yüce,
Kıymetli değerlerim.
Babanız yavaş yavaş,
Ölüyor bilin bunu,
Buna hiç üzülmeyin.
Her insanın bu sonu.
Beni hiç mi hiç,
Anmayın değmez buna
Atın gitsin bakmayın,
Bir baba olduğuna
O size ne yaptı ki
Meslek verdi.Okuttu
Kendisi sizden başka,
Olumsuz bir yol tuttu
Değmez baba demeye
Değse bunu yapmazdı
İkinci bir kadını
Kendine eş tutmazdı
Sevse de sevilse de
Hiçbir şeye değmezdi
Başı hep dik dururdu
Önünüzde eğmezdi
Sevdi eğdi başını
Yerden yere vuruldu
Sonunda da ciğeri
Yoruldu siroz oldu.
Onu artık affedin
İsterse affetmeyin
Babanızın yolundan
Sizler sakın gitmeyin
Elveda evlatlarım
Yaşayın ben öleyim
Bundan sonra değişmem
Neyleyim ki böyleyim
Bırakın beni bana
Rahat rahat öleyim
Ömrümce gülemedim
Ölür iken güleyim 06/04/2014
Kayıt Tarihi : 17.4.2014 11:40:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!