Zamanın bir gününün içindeyim
Acımasız bir gün
Kendimden yine birşeyler kaybettim
Dışarıda yağmur yağıyor
Ölen köpeğime yaptığım mezarın üstüne
Dün sabah bahçeme gömdüm onu...Öldü..
Başında oturup dua da okudum
O ANDA...Anı,Manı kalmadı aklımda
Yıkılıp kaldım
Artık kaybettiklerimin çokluğuyla birlikte yaşıyorum
Elimdekiler de git gide azalıyor kalmıyor
Ama kural bu..Doğanın, Yaşamın kuralı
Artık peşimde koşan
Duygularımla depreşip oynaşan
En güzel sevgiyi
Beyaz sarı tüylerinin arasında taşıyan
O kocaman yüreğiyle havlayıp şakalaşan
Köpeğim yok artık
Penceremden dışarı baktığımda
Onun hayalini seyrediyorum
Doğanın kuralı bu aklımızla kabullenmeliyiz
Ama içimde garip bir burukluk var
İçime sığdıramadığım
Bu duygu, zorluyor beni
Yalnızlıkların artması
İnsanın kendi içine dalıp dalıp yalnızlaşması
İlahi bir meşaj veriyor mutlaka bizlere
Dışarıda yağmur yağıyor
Gözlerime bakıp bakıp bana destek mi oluyor
Çiseleri durmadan hızlandı çoğaldı
Köpeğimim mezarının üstüne üstüne yağıyor...
Kayıt Tarihi : 6.4.2007 10:48:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!