Elveda Derken Şiiri - Bahar Güneş

elveda derken buralara,
bu hayata;
üzülmeliyim bilemedim...
sarhoş dudaklarım kuru,kansız...
olduk olmadık zamanlarda
susmak bilmeyen sesim,hayallerim,düşlerim...
şimdi nasıl da takatsiz...
nasıl da zormuş;
hangi okulda okuduğumun cevabı
ya da ismim!
ve aslında ne kadar yalanmış;
hayaller,düşler,verilen sözler!
aşklar,aşıklar..!
oysa;
bazı hayatlarda merkez olduğumu sanırdım...
meğer gidip görmeye değmeyecek bir köymüşüm...

elveda derken bu hayata,
hiç üzülesim gelmedi!
zaten pek de insan yokmuş etrafımda
hoşçakal'ıma hasret!

şans mı talihsizlik mi bilmiyorum,
hastanede alınan bir kaç tüp kandan başka kaybım yok!
bir de başımdaki şişlik...

mucizelere inanıyorum;
ama bilmiyorum,
allah beni sevdiği için mi koruyor
yoksa daha yaşanması gereken şeyler mi var?