Elveda demeden önce Şiiri - Aynur Durmuş

Elveda demeden önce....
Bozkırlarda serili ufkumdaki kır papatyası dinle beni..
Biliyorum boynun kıldan ince bir sıkımlık canın var o tarlalarda az çalışmadık beraber,

Umudumu kıranlara kulaklarımda yer yok, sanki
devşiren devşirene sağırlığım bundan,

Sevdiklerim sahte sarı bir yaprak gibi gönlümde
Oysa bir fidan gibi ,tohum gibi ,mevsimli bir fide
Bir başak ,bir buğday tarlası,

Gözlerimde akan nehirlerden eser yok, buz tutmuş kirpiklerim oluklarımdan damlayan toprağıma değin sızan yağmurlarıma,

Kendimi ifade edemem diyorlar doğrumu?milyarlarca yıldızdan biri ,bir alev bir damla su,Toprak kokusuyum.Can taşıyan bi fani Ayşe, fatma Aliyim,

Gördüklerim anladıklarımdan beter göstermeme çabaları anlamsız ve yetersiz bana ,
Sevmeyin beni sahteyse, anlamayın anlamı yoksa,
Durmayın zamanınız yoksa ,Gelmeyin gidecekseniz,güzel yaşamımı zehredecekseniz,

Soğuk ve mesafeli yada iki dünya bir araya gelse,Tek dostum var oda ben tek sevdiğim elim gözüm ,ağrısız başım kaygısız dişim yok artık,onları bir bir firtına söktü canımdan,

Ekmek bandım batan güne yudum yudum hasret canıma selam verdim zifiri karanlıklara
Ruhumu bir zindana bileklerimde kelepçe gözlerimde korkuyla yetim bir çocuk gibi,

Kendimce bir dünya kurdum.. Şen çocuklar ve ormanlarla oradaki ben hep mutlu
Salıncak kurdum göğe doğru...
Bahse girdim,Yarınlarla varmısınız? bugüne yarına diye diye bırakıp işte hep böylece,

Doyamam ki ben dünya yalanda olsa yaşamazsam doya doya vallahi gözlerim açık giderse...

Ve en çok en Çokta.........

Huzurlu Bulut'ları sevdim .Öptüm Güneş'i .Aşık oldum Kuş'lara .Seyri Ay 'a ,doyumsuz gecelere uykulu gözlere kanamadan önce....
elvada demeden önce.
Aynur Durmuş