Bir duman aldı götürdü seni bizden
Sessizce gittin sonsuzà köyümüzden
Yağmur mu desem yoksa fırtınamı
On yedisinde rüzgar gibi estin sessizden
Gittin al yazmanı bırakıp hoşçakal demeden
Gözde buğu yürekte yangın inceden
Sararmadan düştü yaprak ağacın özünden
Bir gonca bıçaklanıp ayrı düştü filizden
Ateş düştüğü yeri yaktı yandı herkes közünden
Gönüller sessizce ağlar zalim kömürden
Sen giderken bir sis çökmüş köye inceden
Bir nem var toprakta ağlayan gözlerden
Bir yuva kurup ocağında duman tütmeden
Uyurken sızan dumana gittin elveda demeden
Şimdi avuçlar açılmış dualar senin Yenice'den
Kayıt Tarihi : 12.12.2014 15:09:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!