Elveda çocukluğum Şiiri - Neslihan İşler

Herşey başladığı yerde son bulur
Nerde duracagını bilmek gerek
Her kaybın telafisi olur
Yarasını sarmak gerek...
Kim başlatmış bilinmez sonunu
Ya dalarla geçen zamanı
Ağlayamayan taş misali..
Bu bir cocuğun serzenişi aslında
Umutları tükenmiş...
Küçüçük yürekten cıt çıkmaz
Şaşkın bakışlarla bakıyor
Zamansız büyümeye zorlanmış,,,
Güvenmiş yitirilmiş...
Denize doğru koşarken
Duvarlara çarpmış
Yaralı kuş misali
Tek kanat kırık
Yalvaran gözlerle bakıyor
O da büyüyecek hepimiz gibi
Sadece zamanını bekliyor
Belki yaralarını saranda olacak
Ölümün nefesini tatmadan
O masum yüreği...
Sadece elveda demesini öğrenmeli
Bakarken gidenin ardından
Dönebilmeli oda kendi yönüne
Bilmeliki hayat serzenişlerine
Cevap veremeyecek kadar acımasız
Evrenin domina taşlarından biri olmadan
Hoşçakal
Hoş kal
Elveda cocukluğum....