Elveda Çocuk Şiiri - Yılmaz Tosun

Elveda çocuk! ! !
Artık her canın sıkıldığında…
Her üzüldüğünde…
Birileri canına tak ettirdiğinde…
Yada dertleşeceğin bir dostun değilim…
Elveda çocuk…
Sen artık canımı yakamayacaksın…
Göz yaşlarımı akıtamayacaksın…
Yada bir kez daha sırtımdan vuramayacaksın…
Şiirlerimde adın asla olmayacak,
Öyle benimle oyunda oynayamayacaksın…
İnanki şaka bile edeceğin bir arkadaşın olmayacak örneğin…
Özlenmeyeceksin…
Hatta yaşayan en nefret edilensin,
Bunu bileceksin…
Hani her sabah gün ağarmasıyla dilimde duadınya…
Şimdi yeminler olsunki bedduam kalacaksın….
İnanki her çektiğim acıda,
Her yaşattığın kabusta sen bin defa içimde yok olacaksın…
Senin ismini bir daha anarsam toprak olayım…
Senin ismini bir kez anarsam kahrolayım…
Nefret dışında sana göz yaşı dökersem kör olayım…
En azından şerefimle elveda diye bildim,
Bırak bari o onurla yaşayım…
Güneşin bağrından dünyaya getirmiştimseni…
Güneşin memesinden emzirip harbi,
Uğrunda ölünür aşk yapmıştım seni…
İnanki esen yelden kıskanıp
Yüreğimin lodosuna katmıştım seni…
Kıyamayıpta bir gel deyişine kelle koltukta,
Bağrımda türkümle,
Dilimde şiir yapmıştım be allahsız seni…
Elveda çocuk…
En son duyduğunda sesimi,
En son küfrettiğnide yüzüme,
En son yüzüne kapattığımda kapıyı,
En son bıraktığındaki nefretleyim…
Artık beni engelleyemeyeceksin telefonda…
Çünki ben değil telefonda seni hayatımda engeleldim…
Artık istesende sesimi duyamayacaksın,
Ben senin bu dünyanı terk eyledim…
Senin en azından iki kez,
karşıma çıktığın bu şehri viran eyledim…
annem diyen o oyuncağı parça parça ettim…
elveda çocuk…
asıl ben seni değil haşa sana asla aşık değil…
ben o eski hayalime tutulmuştum…
sen şeytansın sen bir ucube bir yılansın…
ben sana değil sadece beni seven sevdama vurulmuştum…
elveda çocukelveda…