Elveda (Bu gecenin Ardından)

Karanlıkların bilinmez hüznü gelince aklıma
Elime alıp güneşi koşarım sonsuza
Aydınlatırım kendimce yurdumu
Öyle uzun koşturmalar yaşarım ki her gece.

Sessizliği bir su sızıntısı bozunca
Düşlerin en güzel yerinde uyanınca
Ve çok komik
Odamı zifir karanlık görünce
Söverim kendimce yalnız lığıma
Tüm uykularım kaçar
Oturur ağlarım
Ağlarım halime
Rüyalardan dönüp seni düşlemeye başlarım sonra
Ben her gece yaşadığım seni sensiz severken
……………………………………………………………..
…………………………………………………………
Susmak istiyorum artık
Susup kendime küsmek istiyorum
Bir an bir saniye olsun seni düşünmeden yaşamak istiyorum
Uçurumlarımı kazarken üzüleceğini düşünmekten vazgeçmek istiyorum artık

Kör bir karınca gibiyim
Gökyüzündeki bir sıkımlık canı olan serçe den daha aciz
Ve bir köpek kadar sadığım sana
Anneme duyduğum aşk kadar masumum
Yeni doğan bir bebek kadar muhtacım sana

Karanlıkların bilinmez hüznü gelince aklıma
Elime alıp güneşi koşarım sonsuza
Aydınlatırım kendimce yurdumu
Öyle uzun koşturmalar yaşarım ki her gece.
Ve Ankara’da
Soğuk bir eylül akşamında
Ben kendimce avunurken sensiz
Duyduklarıma gülüp geçerken
Yok, yok……..
Görmemeliydim seni
Olmamalıydı bu
Ben sana öyle mecburken
Ben kursağıma seni doldurmuşken
Yakacak kömür bulamayıp aşkınla uyanırken
Yok, yok
Hayır, yapamazsın bunu
Ellerin onun elinde olmamalı
Ayakların onunla birlikte adım atmamalı
Benim tanıdığım bunu yapmamalı
Benim aşk perim beni aldatmamalı

Karanlıkların bilinmez hüznü gelince aklıma
Elime alıp güneşi koşarken sonsuza
Aydınlatırken kendimce yurdumu
Öyle uzun koşturmalar yaşarken her gece,
Seni böyle görmek mi revaydı bu cana
Aldatmak hak mıydı Allah katında
Sus!
Bana anlatma
Arkana da bakma
Elveda deme.......