Elveda Bingöl Şiiri - Hayrullah Gülsün

Elveda! İlk göz ağrım,
Gurbette koynuna güvenle sığındığım,
Ana ocağı kokan sığınağım.

Uzak yollardan sana geldiğim,
Hatıra defterimde
Kurutulmuş kardelen çiçeğim.
Kokusu ömrümden çıkmayan sevgilim.

Vuruldum yeşil gözlü yaylalarına,
Esen serin kanlı havana.
Gönlümde tüten şevk, coşan aşkla
Vardım Yüzen Ada’nın ayaklarına;
Ulaştım hakikatin sırlarına.

Çıktım başları göğe değen,
Beni benden eden
Şerafettin dağlarının en uç noktasına;
Adını sevgiyle kazıdım kalbimin ortasına.

Çarpıldım dağlarından ovana akan,
Ağzı köpük köpük, at gibi koşan,
İçmeye kanamadığım sularına.

Bayıldım yüreğimi titreten,
Davarları büyüleyen
Çoban kavallarının seslerine.
Eridim geven kokan yaylalarında
Arıların ellerinden çıkan tatlı balına.

Gezindim durdum yeşil denizi çayırlarında.
Kimi zaman bir dağ bir tepe başında,
Hayran hayran seyrettim seni çay molalarında.
Su içip kanar gibi defalarca baktım sana
Doymamacasına, doymamacasın.

Yüreğimdeki buzlar eridi
Kalbi aşkla kaynayan Ilıca’nın sıcak sularında.
Huyum benzedi
Yumuşak huylu toprağına.

Lapa lapa kar yağarken soğuk kış gecelerinde
Fırın gibi ısındı yüreğim dost sohbetlerinde.
Mutluluğu tattım kimi zaman bir dostun gülüşünde
Kimi zaman bana teselli verişinde.

Her gece hayalim, hayalinle baş başa.
Keklikler seker taştan taşa.
En güzel sevgilinin sesi gibi
Nice aşığı baştan çıkarır
Dağlarında yankılanan kekliklerin yanık sesleri;

Her kapıyı açtırır
İnsanına içten verilen bir selam.
Dillerinden eksik olmaz tatlı kelam.
Kaybolmamış henüz büyüğe saygı.
Ülkemin has insanları bağrında saklı

Çapakçur Deresi bölse de seni ikiye.
Her daim gönüllerimiz birleştirecek bizi birbirine.

Elveda, elveda! İlk göz ağrım
Gurbette koynuna güvenle sığındığım,
Ana ocağı kokan sığınağım.

Bana gurbet acısını hissettirmeyen yuvam.
Sana bir daha kavuşabilmektir duam.