Bugün 17 nisan içimdeki depremin ilk günü ve sen yoksun!
İçimdeki artçıların saatini kestirmek zor ama bir kere başladım ya yıkılmaya en hafifi bile bırakmaz bir tane dahi tuğla...
Hıh duydum ki ismimi Bettina koymuşsun..
Seni düşünürken, bu hayatta var olmak adına hep ertelediğim, hep sakladığım, gizlediğim bir düşüm aklıma geliyor.
Ölürken senin yüzünü doyasıya görebilmek düşü bu.
Bunu her şeyden çok istiyorum.
Sadece o çok sevdiğim yüzünü.



Şiirinizi
beğeniyle okudum
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta