Elveda Babacığım Şiiri - Mehmed Arif

buğday beniz, kirli sakal
giderken demedin bir hoşçakal
öpülesi ellerin sakladın benden
dilerim kavuşalım erkenden

aşk ile çıkarken sen hac yoluna
ashabın sarıldı mekkede boynuna
habibe kavuştun medine yolunda
hicranın dindi vuslat anında

okşardın saçımı sen hep sevginle
titrerdin üstüme, oğlum, diye diye
yazdığın şiirlerdi suyum ve aşım
bitsin artık bu hasret, gel kavuşalım

bülbül güle, toprak suya duyar ızdırap
beni yakansa senin hasretin
uyku nedir bilmez bu gözler
seherde hep seni bekler ve özler

söz yeter mi bu hasreti anlatmaya
mürekkep kan akar,
gözde kalmadı damla
dilerim güç versin bana hazreti mevla

baki'a çıktı yolunun kıvrımları
sahabeyi kiramdır şimdi komşuları
habibi uyandıracaktır ilkin onları
şefaat bize de ey cennet yolcuları

üstadı ahırlı'lı tevfik efendi
ilmini elinden su gibi içti
medrese damında çile tüketti
bozkırlı müftü ali efendi