Elveda Aşk Güvercinime! Şiiri - İpek Çağlan

Çoğu fark edilmez öldüğünde;
Daracık karanlık apartman boşluklarında
Bazen lüks bir otomobilin tekerleri altında
Ya da bir yağmur oluğunun arasında
Hem de tam penceremin karşısında,
Sıkışarak can verdiğinde.
Gövdesi oluğa sıkışmış
Bir kanadı da belli ki kırılmış, aşağı sarkmış
Allah’ım kim bilir ne çok çırpınmış!
Günden güne gözümün önünde soluyor ipek tüyleri
Çürüyor minicik zayıf bedeni
Yağmur yağdı yağalı
Açamıyorum perdeleri
Görmüyorum aşk güvercinimin oluktaki cansız bedenini.
Can verirken yetişemedim ikisine de;
Hem aşkıma hem güvercinime…
Elveda artık ikisine de,
Elveda Aşk Güvercinime!