Elveda Aşk Şiiri - Emre Dstan

Belki de son bir şiir son bir söz idin benim için
Belki de bir yok oluşun son hikâyesi
Ama benim için hep bir damla nefestin.
Belki de hiç çıkarmak istemediğim.

Biliyordun ben seni hiç incitmezdim.
Seni hep seveceğim için miydi yoksa?
Bunca keder, bunca dert, bunca çile…
Belki de bir yok oluşun son hikâyesiydi bu.

Kelimeler kifayetsiz kalıyor bazen.
Kalem yazmaz oluyor cümleleri,
Bu kadar çok severken ayrılık yazmak…
Belki de bir yok oluşun son hikâyesiydi bu.

Sana şiirler yazmayı çok severdim.
Senin de hoşuna giderdi ama belli etmezdin hiç.
Ama artık şiir de yazmayacağım bak.
Belki de bir yok oluşun son hikâyesiydi bu.

İçimde adını koyamadığım bir özlem.
Gözlerimin baktığı her yer sen.
Ama hiç benim olmamışın sen.
Belki de bir yok oluşun son hikâyesiydi bu.

Yok diyordun bir umut ama vardı.
Biliyorsun sen de sevdin beni.
Kaderin bir suçu yok hayatın cilvesi belki de.
Belki de bir yok oluşun son hikâyesiydi bu.

Kelimelerin bittiği yere geldim sevgilim.
Senin için dökülen son mısralarım.
Bir daha almayacağım kalemi kâğıdı elime.
Belki de bir yok oluşun son hikâyesiydi bu.

Gelmiş artık elveda vakti sevgilim.
Yaşamın son demlerinde ölürken de,
Seveceğim seni sonum olmasa da...
Belki de bir yok oluşun son hikâyesiydi bu.

Ben sana hoşça kal bile diyemezken,
Elveda diyemiyorum be sevgilim.
Zor geliyor ama bunu yapma vakti geldi.
Elveda sevgilim dilerim Allah’tan,
Bensiz gittiğin hiçbir yol açık olmasın.
Sensiz aldığım nefes, nefes değilken,
Bensiz aldığın nefes, nefes olmasın.
Elveda sevgilim lanet olsun ki seni çok sevdim,
Ve hep çok seveceğim.
Bekli de bir yok oluşun son hikâyesiydi bu.
Belki de bir yok oluşun son hikâyesiydi bu yok ettin beni…