Elveda Arnavutköy Şiiri - Hasan Can

Elveda Arnavutköy,
İçinde büyüttüğüm nefretimi ve sevgimi,
Ömrümün yettiği yere kadar alıp gidiyorum, elveda...
Gözyaşlarımı önüme katıyorum giderken,
Belki bir iz bırakır sokakların yalnızlığı adına.

Elveda Arnavutköy,
Geceleri yağan yağmurunu,
Akdeniz akşamlarını andıran o hazan rüzgarını,
Gözyaşları ile ıslattığım o kaldırımları,
Ve yüreğimde hala sancısını dindiremediğim sevgiliyi,
Hiçbir zaman unutmuycam...

Elveda Arnavutköy,
Gittiğim yer belki sana benzemeyecek,
Ama yanıma aldığım nefretim ve sevgim hep aynı kalacak.

Elveda dedim bir kere,
Sözüm nefretim ve sevgim kadar güçlüdür,
Hiçbir güç yoluma engel koyamaz,
Sevgisi yüreğimi parçalayn sevgili bile...

Elveda Arnavutköy,
Sen yalnızlığımın en güzel yanıydın.
Ağlarken sessiz esen rüzgarın sustururdu beni,
Gözlerime tebessümü senin rüzgarın ekledi,
Zorda olsa bir gülüş bıraktın nefret dolu gözlerime.

Gidiyorum Arnavutköy elveda,
Bu eziyet nezaman biter,
Gözlerim gerçekten ne zaman güler,
Yüreğim başka bir sevgiyi ne zaman ister bilmiyorum.
Senin yorgun akşamlarını terkediyorum,
Elveda Arnavutköy gidiyorum...