Elveda Şiiri - Ali Dost Gürgöz

Düşler Prensesi’ne

Özlem ve ayrılığın dili
Hasat zamanı gelmiş
Hasret duyulan sevgiliye
Sunulacak bir demet çiçekti.

Aşktı, yürekte…
Suskun ve sükûn.

Sevgi
Yürek işçisinin
Çiçeğe dökülen teriydi.
Özüne dokununca hissedilen
Binbir sevinç, tarifsiz duyguydu.
Cennet bahçesini yaşatan…
Emekti.

Aşk dolu bir yürekte
Kaç kelime eskidi,
Söylerken…
Oluk oluk kanayıp aktı dilde.
Kaybolup yitirilmesin diye
Kaç yıldız koptu yerinden,
Düştü karanlık vadilere…

Ömrümüzde
Ardından karanfil atacak
Bir liman daha geride bırakıp
Bilinmezlere doğru,
Koynuna rüzgarları doldurup
Sahipsiz ayrılıklara yelken açıp
Sessiz sedasız ayrılırken buralardan…

Yüreğimde gam,
Gönülde keder ile
Savrulurken yarım kalan hayaller soldu.

Umut,
Başka baharlarda
Bir çiçeğin özünde
Tomurcuk olup
Rengârenk hayat bulacak.

Ayrılık bitene,
Düşler ülkesine gelene dek
Sadece:
Çiçek sev.
Çiçek tut.
Çiçek düşün ve kokla.

Dokunacağım bütün çiçeklerdesin.
Kokusunda can bulup dertleşeceğim.
Göğsümün sol yanında hep taşıyacağım.

Menekşe kokusunda,
Aşkın bahçesinde,
Bülbülün dilinden düşmeyen
Bir güle emanetsin.

Elveda hayallerim.
Elveda Düşler Prensesi.

ADG-2009