Ne zırlıyorsun be? Demedik mi elveda?
Ben gittikten sonra niye gelmişsin? Gelme!
Bak, boşuboşuna akıtma gözyaşını
İdrar-ı-mesane gibi üstüme dökme!
Lâzım değil, toz atma mekân-ül-kabrime
Rahat bırak, artık uyusun yorgun başım
Ya, yürüyüp durma mezarımın üstünde
Bana battaniye oldu bu toprak, basma!
Mübarek külümü rüzgar siler süpürür
Bir gün senide ebediyete götürür
Kayıt Tarihi : 22.12.2017 10:24:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bazen insanın elveda demeye gücü veya içi dayanamaz yetmez ve bu durumda vedasız ayrılıklar oluşur.
Bu durumda çekip gidilirken güçlü olduğunu zanneder insan. Gerçekte ise sadece bir kaçıştır bu belirsizlik. Her durumda arkada bırakılan kırık bir kalp söz konusudur.
Ancak şiirimizin başlığı ‘Elveda’. Şair açıkça elveda demektedir. Yani kalbi kırık olan bizzat elveda diyendir. İnsan kalbini kırmamak gerek.
Beğenerek okudum.
Kutlarım.
TÜM YORUMLAR (3)