Elveda Şiiri - Ömür Yılmaz

Gözlerindeki
Ayrılık sesini
Duyuyordum.
Ayaklarının
Duruşlarından
Belliydi veda.
O an konuşmanı
Hiç istemedim
Biliyordum çünkü,
Bitirelim,ayrılalım
Diyeceğini.
Tam konuşmaya
Yeltenecek olurken
Sus diye ağzına
Tıkadım sözlerini.
Neden neden
Kaçırıyorsun
Bakmaya doyamadığım
O kahve gözlerini.
O koca kayalıklar bile
Ağladı halime.
Anlamışlardı beni.
Takatsizim
Biliyorum konuşmasan da
Anlıyordum seni
Ve ben ben ben
Artık sensizim.
Gidişini izlerken,
Sanki her adımında
Ben de göçüyordum
Bu evrenden.
Üstüme karanlık çökerken,
Haykırışlarımda sen,
Denizin ortasında ben,
Aşkın içinde boğuluyorum.
Elveda derken...