Elveda Şiiri - Hasan Okursoy

ELVEDA

Ne olursan ol kimseyi küstürme
Umut taşı uzaklara
Sev sevebildiğin kadar
Her anı mutlu yaşa

Çocukluğundaki o çıkrık
Neler eğirip durdu anlat sorana
Kandilin oynak ışığında
Çınlayan geceyi getir sofrana

Odanda büyürken yalnızlık
Öksürüp dursa da bir sızı
Şaşıp kalmasın o uzaklık
Elbet bir gün gelir aydınlık

Dinle içindeki sevgiyi
O bilmez hiç kin öfke garaz
Sabahın büyür çiçekleri
Güne düşer yol türküleri

Gün gelir kocar eskir insan
Mavisinde boğulur deniz
Gideni neden kimse bilmez
Akşamın sesi kalır yalnız

Geç anlar insan güne vedasını
Taşar üstünde yaşlanır her yanı

Sevdiğin o akşam güneşi
Gidince dağların omzunda
Bir kasvet çöker o içine
Ne kadar kovsan inler gece

Yaşlanınca
Zorlaşır yaşamak
Her an koyar insana
Son yolculuk
Solur durur yanında

Her insanda
Taşar bir sevda
Bitmez o
Işır koynunda
Sular gibi çağlar
Bazen çığlık atar uykuda

Karşılığı yoksa
İnsanı dağıtır o sevda
Dökülse de yapraklar
Gazel kalsa da
Uçar hey şey
İnsan naçar kalır korunda

Ne diyeyim daha
Ödünç aldığın bu yaşam
Arkana bakmadan biter
Yine kalır o sevda

Bir ağaç olamazsın artık
Görülmez tomurcuk baharda
Dudaklarındaki ıslık
Yorulan sözcük
Şu küçülen dünya
Söylenir bir daha
Hepsine elveda

Hasan OKURSOY