Elveda Şiiri - Ömer Faruk Karaman

Elveda aşkımı simgeleyen kırmızı gül,
Elveda...
Elveda her akşam arşınladığım sokaklar,
Elveda...
Elveda üzerime yürüyen duvarlar,
Elveda...
Bu veda son veda olacaktır sevdaya,
Bir daha yar sevmek yok yarenlik yok,
Bu veda son veda olacaktır yıldızlara,
Bir daha vuslat bekleyerek ağlamak yok...
Elveda duygularımı yazdığım beyaz kağıdım,
Elveda hislerimi dile getiren kalemim,
Elveda...
Elveda bana ortaklık eden hüzünlü şarkılar,
Elveda yari görmek arzusuyla yanan gözlerim,
Ve elveda sevda için yaşayan ezik yüreğim...
Bir sevda yaşadık geçen zamanda,
Bir çok duygu döktük kalem ile kağıda,
Ve ağladık her gece rahatlarmışçasına,
Elveda bulanık düşüncelerime,
Ve elveda affımı bekleyen vefasız yare...
Sen silip attın bir kere yaşananları,
Benden af bekleyen sana elveda,
Bir film şeridi gibi geçirdim gözlerimden hatıraları,
İçimi kemiren özlemlere elveda...
Elveda karanlıkta aydınlatan mum ışığına,
Elveda ardı ardına yaktığım sigaralara,
Ve elveda artık bu dertler yumağına,
Elveda... elveda...
Artık yeni bir sayfa açıyorum yüreğimde,
Hayatım yeniden doğmuşçasına şekilleniyor,
Toz pembe bir ümit var artık her yerde,
Aklım ve mantığım artık kavga etmiyor...
Elveda...
Her şeye elveda,
Yeni bir hayat yaşamak için,
Çilekeş hayatıma elveda...