Elveda Şiiri - Canan Özer

Ne kadar da zor sana “elveda” demek,
Ne kadar zor çekip gitmek!
Bütün anıları sineye çekmek,
Unutmak o güzel günleri..
Keşke,kalmak gibi bir şansım olsaydı,
Ölene kadar yanında kalabilseydim,
Son nefesimi kollarında verseydim.
Ama gitmem gerek,
Sana ne kadar söz versemde; ağlamayacağıma,

Keşke,kalmak gibi bir şansım olsaydı,
Ölene kadar yanında kalabilseydim,
Son nefesimi kollarında verseydim.
Ama gitmem gerek,
Sana ne kadar söz versemde; ağlamayacağıma dair,
Gözlerim beni dinlemiyor,
Gözyaşlarım tek tek süzülüyor yanaklarımdan...
Seni hiç unutmayacağım biliyorsun değil mi?
Nerede olursam olayım,ne yaparsam yapayım;
Seni hiç unutmayacağım...

Ama unutma,biz söz verdik.
Bizim hikayemiz; ne Leyla ile Mecnun’un,
Ne Aslı ile Kerem’in,
Ne de Ferhat ile Şirin’in hikayesine benzemiyecek!
Biz mutlu olacağız.
Belki bedenim yanında değil,
Ama kalbim her zaman yanında bunu unutma!
Belki şimdi gidiyorum;
Ama bir gün mutlaka döneceğim,
Gözündeki hasret gözyaşlarını ellerimle sileceğim,
Ve seni ölene dek seveceğim...

En çok ama en çok;
O güzel gözlerini ve bu şehrin manzarasını;
Seninle doyasıya izlemeyi özleyeceğim...
Nasıl dayanacağım bilmiyorum,
O karanlık sessiz gecelere.
Sensiz ne yaparım düşünemiyorum;
Ben yalnız,sensiz,gecelerce...
Ve nasıl yaşayacağım kalpsiz bilmiyorum,
Çünkü kalbimin yarısı sende!
Ama gitmek zorundayım şimdi,
“Elveda” deyip,dönüp arkamı,
Ardıma bakmadan gitmek…
Şimdilik elveda,ama unutma;
Ölene kadar seni seveceğim!
Elveda birtanem,elveda…