Elveda Şiiri - Murat Ağır

Annem dedi;
Doğarken ağlamışım ben.
Bu yüzden bugünkü suskunluğum.
Belki de bundandır
Kalem-kağıtla sıkı dostluğum.
Yazdıkça çoğalır,
Yazdıkça çığlık olur sesim satırlarımda
Bazen isyan ederim hayata,
Bazen yelken açarım mürekkebimin deryasına.
Bazen de bir yıldız takılır gökyüzünden mısralarıma.
Ama en çokta
Hüzün akar kalemimden satırlarıma.
Ben doğarken ağlamışım,
Ondandır şimdiki suskunluğum.
Tıpkı hayatım gibi,
Basit,
Söyleyeceğim tek sözüm var
Onu da son nefesimde haykıracağım hayata:
ELVEDA…