Elveda Şiiri - Okan Durmaz

Ressam olsaydım keşke,
İnan hep seni çizerdim,
Odamdaki duvarlara,
Gezdiğim sokaklara,
Mısralarımı döktüğüm kâğıtlara,
Hep seni çizerdim.

Üstüme şartmış bu sevdan
Bitmek bilmezmiş, kavuşmak yokmuş,
Ey! Tanrı’m nasıl bir aşkmış bu?
Kerem’i bir çirkin Aslı yakmış,
Çok mu güzeldi sanki,
Uğruna dağlar delinen Şirin,
Aşkıyla deli edip Mecnun’u,
Çöllere düşüren Leyla,
Çok mu güzeldi?

Ve sen,
Hiç anlamayacaksın beni,
Eğer anlasaydın bir gün,
Senin için fedakârlık ettiğimi,
Geri dönerdin işte o gün,
Ama hiç anlamayacaksın.

Ellerim iki yanıma düşecek,
Gökyüzü ağlayacak,
Arş-ı Ala feryat edecek,
Ama sen arkanı dönüp,
Sadece gideceksin,
Giderken arkana bakmayacaksın.

Yalnızım sen benden gittin gideli,
İşte tam bu gün dört yıl oldu,
Ne sen aklımdan çıktın ne aşkın,
Ben daha ne kadar yaşarım,
Bu cam kesiği acılara,
Daha ne kadar dayanabilirim.

Demiş ki bir şair;
Kalbimde ki çizgilere bakıpta,
Çok kullanılmış sanma,
Her bir çizgi aslında,
Bir tecrübenin eseridir sevgilim,
Ben seni sensizde severim.

Ama yok sensiz olmuyor böyle,
Ne günler geçiyor ne geceler,
Ya sen gelmelisin bana,
Ya da ben koşmalıyım sana,
Hiçbir şey istemiyorum,
Git men yeterli git; Elveda.