Bu gece bütün ağırlığını çekip alıyorum üzerimden.
Bir kuş kadar hafif,
Bir kafes kadar küçüksün gözümde.
Küçülmeyi sen seçtin.
Oysa ben hep seni büyütmüştüm,
İçimin uçsuz bucaksız kırlarında.
Kırlarımın bütün renklerinin,
Çiçeklerle buluşan adlarıydın.
Yasemin,
Nergis,
Papatya,
Gül,
Lale,
Sümbül...
Vesair bütün isimler isminle müsemmaydı.
Şimdi önce hüzün,
Ve sonra ayaz vurdu bütün kırlarıma.
Hüzün yüzündür.
Kuruyansa içimin,
Sana kök salmış sevda dalları.
Sevdam, suya yazılmış bir masaldır.
Şiirimin kalemiydin.
Lakin bu an o masalın değdiği,
Su da yüzen gönül teknemin,
Küreği bile olamazsın.
Sana ait değilim,
Bana ait olmadığını anladım.
Git şimdi.
Git ve yalnızlığına başka yol bul.
Ne yolun,
Ne gülün,
Ne de tutunduğun dalın değilim.
Elveda...
Kayıt Tarihi : 25.11.2011 00:14:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!