Elveda Şiiri - Sedat Çakmak

Dost yolunda giden kullara selam,
Hakikat ışığın ol yüce kelam,
Mü´minin miracı oldu vesselam,
Deryaya dalana sözüm Elveda...

Aşığa sorarsan maşuk nerede?
Mecnuna sorarsan Leylan nerede?
Dostların kaybetmiş arar her yerde,
Dersen arkadaş ol, söyler Elveda...

Diyarlar aşsan da arz-ı alamde,
Mürekkep misali dolsan kalemde,
Hoş sada çıkarsan lafzü nalemde,
Asırlar geçiyor, diyor Elveda...

Dağların bağrından akan şu sular,
İyi,kötü yolda yürüyen kullar...
Boşa giden bazı güzel umutlar,
Gerçekleşmez ise gider Elveda...

Arzı aleme baksan ibret namıyla,
Olgun olmayan herşeyin hamıyla,
Viraneler olmuş evin damıyla,
Beyhude ömür ya gider Elveda...

Şol yüce dağlar ki karla kaplanış,
Bazı kullar batıl yola saplanmış,
Mideleri bozuk sanki haplanmış,
Bilesin bu hayat, biter Elveda...

Dertli kullar derman yolun ararmış,
Ömrünün son anı, yüzün sararmış,
Hakikat güneşi neden solarmış? ..
Bir ömür yaşanmaz,biter Elveda...

İlkbahar gelince etraf yeşerir,
Yaz ayında uçan kuşlar ötüşür,
Sonbaharda doğa şekli bozuşur,
Kış gelince mevsim, söyler Elveda...

Ölüme biçare ararsan yoktur,
Dertliye söylersen elemi çoktur,
Dermanın ararsan çaresi yoktur,
Dermanın olmayan, söyler Elveda...

Sedat,sen yaz şu dünyanın halini,
Hakikata davet et kendin ahalini...
Başıboş deryada yüzen salını...
Kaptansız bırakma, batar Elveda...

(Borçka:1989)