Elveda Şiiri - Mehmet İmir

Elveda! Açtım artık yelkenleri
Ve geçtim gemi dümenine derin nefes ile
Ve canlı, neşeli martıların sesleri
Ve de beyaz köpüklerin yerde izleri -
Bitti artık, vedalaşıyor toprak ile
Benim ile… Elveda!

Önümde uzun yollar tehlikelerle dolu,
Ve hasret, içimi kemirir bir kurt gibi,
Ve dalgalanır beyaz yeleli dalga kolu…
Fakat – deniz tamamen kendince su dolu
Yüreğimden asla yıkayıp çıkaramaz seni!
Ah, hayır! Elveda!

Artık uzatmayalım bu son saati,
Senin ile ikimiz son kez birlikteyiz
Defalarca çektim ben bu hasreti
Hayır, o asla birleştirmez ikimizi,
Boşuna bekliyoruz bir şeyleri biz…
Elveda!

Ne diye seni ben sardım
Gösterişli hayal elbiselerine?
Severek seni, - ben anladım,
Güzelce kendimi öyle kandırdım
Ve sen değilsin hayal düşlerimde!
Neden? Elveda!

Aşk – her zaman birazcık yalandır,
Ve gerçekten ebedi elem vardır onda;
Uzunca beklenen, sevgiye layık olandır,
Ama hep beklersin… Ve hep umulandır
Narin perilerdir – tenin dokularında…
Elveda!

Elveda! Açtım artık yelkenleri
Ve geçtim gemi dümenine derin nefes ile
Ve canlı, neşeli martıların sesleri
Ve de beyaz köpüklerin yerde izleri -
Bitti artık, vedalaşıyor toprak ile
Benim ile… Elveda!

(1895 / Maksim GORKİ)
Çeviren: Mehmet İmir