Elveda Şiiri - Necat Necdet Demircan

Bazı insanlar durup dururken hayatımıza girerler
Geldikleri gibi bir çırpıda giderler
Bazıları kısa bir süreliğine uğrarlar
Yakıt ikmali gibi sakin bir limanın sularından
Ama ömür boyu yüreğimizde iz bırakırlar …
Çırpınsa da yelkenlerimiz nafile
Unutamayız! 
Ve biz asla bir daha aynı biz olamayız!

‘Elveda’ notu düşmüş mektubuna
Göz pınarlarından
‘El’ güle oynaya gider elbet,
Hüzün bir parça tebessüm daha uzatırken
Vedanın o ‘Bereketli’ bilinen tarlasından...

‘Cehalet’ bu ya;
Ben nasıl “elveda” denildiğini henüz öğrenemedim,
İşte bundandır ki;
Yoktur hiç dönüp sırtımı, sebepsiz gitmelerim…

Olsun,
Ben yine de vazgeçmiyorum gönlümün söylediği
o adı bilinmedik türkülerden,
Bilsem de;
Her gece düş sofrasına bağdaş kurduğumda,
Bir takvim yaprağı daha uçup gidiyor ömrümden...